υπαρξιακά

Χτες ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο ο Π., ο Τ. κι εγώ κι επιστρέφαμε σπίτι από τα σχολεία τους. Ο Π. με ρωτάει...

Μαμά, γιατί γεννιώμαστε;

...

Δεν εννοώ πως ήρθαμε στη γη. Αν δηλαδή ήρθαμε από τους πιθήκους ή μας έφτιαξε ο Θεός. Αυτό εντάξει ξέρω πως ο καθένας διαλέγει ό,τι θέλει. Εννοώ, γιατί ήρθαμε στη γη. Ποιός ο σκοπός;

Ε... επειδή φτάσαμε και για να μην τα λέμε μέσα στο αυτοκίνητο και σκάσουμε από τη ζέστη, να ανέβουμε πάνω και συζητάμε ευχαρίστως αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Εντάξει;

Ναι μαμά.

Ανεβαίνουμε πάνω, βγάζουμε παπούτσια, βάζουμε τσάντες και σχολικά στη θέση τους, πλένουμε χέρια και καθόμαστε στην κουζίνα να φάμε.

Λοιπόν, τώρα που ο Τ. είναι στη θέση του και ήσυχος, μπορούμε να κουβεντιάσουμε ό,τι θες. Πες μου.

Άσε ρε μαμά, τώρα έχει χελωνονιτζάκια.

Πρώτον, αν κατάλαβα καλά, με σώσανε οι χελώνες;

Δεύτερον, πού έμαθε το παιδί τον Δαρβίνο;

Τρίτον, "διαλέγει ο καθένας ό,τι θέλει" για την προέλευση του ανθρώπου;