χριστουγεννιάτικη αντιηλιακή προστασία!

Χτες το πρωί οι άντρες πήγαν επίσκεψη στον παππού. Κατά την επιστροφή το πίσω κάθισμα ήταν ενοχλητικά λουσμένο από τον μεσημεριανό ήλιο. Μετά τις πρώτες γκρίνιες και διαμαρτυρίες, ειδικά από τον μικρό, επικρατεί ησυχία. Ο μπαμπάς τους στο πρώτο φανάρι γυρνάει παραξενεμένος και αντικρίζει την παρακάτω εικόνα... ο Τότης είχε φορέσει τη χριστουγεννιάτικη κάρτα στα αυτιά και το πρόβλημα λύθηκε!

η κάλτσα και ο μαρκαδόρος

Χτες το απόγευμα πέφτει το μάτι μου στα πόδια του μικρού και βλέπω πως η αριστερή κάλτσα από ολόλευκη που ήταν το πρωί είχε γίνει η μισή πράσινη του μαρκαδόρου.


Τότη, έβαψες με μαρκαδόρο την κάλτσα σου.

Όχι!

Και τότε γιατί είναι η μισή πράσινη;

...

Ζωγράφισες με μαρκαδόρο την κάλτσα σου; Γιατί παιδί μου;

Ήταν λάθος χ'ώμα.

Και η δασκάλα σου τι είπε;

Δεν με είδε, το έκανα κ'υφά.

Α, κρυφά. Γιατί;

Για να μη με μαλώσει.


Ούτε εγώ τον μάλωσα. Άλλωστε έγινε ξεκάθαρο και σε μένα πως ήταν λάθος το χρώμα.

η ουρά της γάτας

Βλέπουμε αστεία βίντεο στο youtube και παρακολουθούμε ένα με μία γάτα που κυνηγάει την ουρά της. Ο Τότης που δεν ξέρει από γάτες απορεί.


Μαμά, τι κάνει εκεί η γάτα;

Κυνηγάει την ουρά της.

Γιατί;

Είναι μικρό γατάκι και του αρέσουν τα παιχνίδια.

Γιατί;

Κυνηγάει την ουρά της για να την πιάσει.

Εεεε;

Είναι μωρό γατάκι και το παιχνίδι που αρέσει στα μωρά γατάκια είναι να προσπαθούν να πιάσουν την ουρά τους.

Δεν γίνεται, είναι κολλημένη.

...

Δε θέλει να έχει ουρά, γιαυτό την κυνηγάει!

το πά'κιν

Επιστρέφουμε από εκδρομή με τους νονούς και περπατώντας προς τα αυτοκίνητα χωρίζουμε για να πάει ο καθένας στο δικό του.


Εμείς είμαστε στο πάρκιν. Όπως κατεβαίνετε το δρόμο θα μας δείτε στην έξοδο του πάρκιν, θα σας περιμένουμε με αλάρμ.

Ραντεβού έξω από το πάρκιν λοιπόν.


Ο Τότης που παρακολουθεί τη συζήτηση, ρωτάει...


Μαμά, έχεις πά΄τυ;

Ε; ναι;

Θα έχεις και τούρτα;

Τούρτα;

Στο πά΄τυ.


Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται! Διαφορετικά πώς αλλιώς θα κατάφερνε να ακούσει αντί για πάρκιν πάρτυ;

πρώτη ενημέρωση προόδου για την Τρίτη δημοτικού

Ο Π. κοντεύει εννιά και έχει δείξει από πολύ μικρός την έφεσή του στα γράμματα. Την προηγούμενη Τετάρτη είχα πάει στο σχολείο για ενημέρωση από τη δασκάλα. Οι γονείς έμπαιναν μέσα ένας ένας και, επειδή ήμουν τελευταία, όταν ήρθε η ώρα να ακούσω τα λόγια της δασκάλας είχε έρθει κοντά μου και το αγόρι μου που είχε βαρεθεί τόση ώρα να  περιμένει.

Πείτε μου.

Λοιπόν, να σας πω για αρχή πως όλη η τάξη είναι καταπληκτική. Όλα τα παιδιά είναι επιμελή, τακτικά, πάντα διαβασμένα, βοηθάνε το ένα το άλλο. Είμαι πολύ τυχερή που έχω αυτό το τμήμα φέτος.

Εμείς είμαστε τυχεροί που έχουμε εσάς για δασκάλα.

Για τον Π. τώρα. Να σας πω ότι το παιδί σας είναι διάνοια! Είναι πολύ έξυπνος, ταχύτατος, πάντα διαβασμένος. Έχει απίστευτη μνήμη και τα πραγματάκια που φυλάει στο μυαλουδάκι του τα έχει όλα τόσο τακτοποιημένα που μπορεί να τα ανασύρει όποτε χρειαστεί Το λεξιλόγιο του είναι τεράστιο για την ηλικία του και η φαντασία του απίστευτη.

Σας ευχαριστώ.

Αν κάτι έπρεπε να πω για να διορθώσει αυτό το παιδί, αν κάτι έπρεπε οπωσδήποτε, το μόνο που θα είχα να πω είναι επειδή είναι πολύ γρήγορος και τελειώνει πρώτος, μέσα στη γρηγοράδα του κάνει κάτι λαθάκια που δεν το πιστεύω πως ο Π. μου έκανε. Θα έλεγα λοιπόν όταν τελειώνει μια εργασία, μια ορθογραφία, μια άσκηση, πριν παραδώσει το τετράδιο να κάνει έναν έλεγχο για να διορθώνει αυτά τα λαθάκια που κάνει λόγο ταχύτητας.

Μάλιστα. Και πάλι σας ευχαριστώ.

Και τώρα να σας πως και για το παιδί Π. Είναι ευγενικός, τρυφερός, συμπονετικός, γλυκομίλητος, δεν δημιουργεί προβλήματα και εντάσεις, Φυσικά όλα αυτά οφείλονται στην οικογένεια του που είναι ολοφάνερο πως είναι καταπληκτική. Κάνετε πολύ καλή δουλειά με το παιδί σας, σας συγχαίρω. Συνεχίστε έτσι.

Μαμά, δεν πιστεύω να κλάψεις. Μαμά, μην κλαις, με ντροπιάζεις.

η γκρίνια σαν όπλο

Το μικρό μου αγοράκι είναι γκρινιάρικο κι όταν δε γίνεται το δικό του βάζει τις φωνές και τα κλάματα. Σε αρκετές περιπτώσεις και μέχρι κάποια ηλικία, αυτό ήταν αρκετό για να υποχωρήσουμε. Τώρα όμως που είναι πια τρεισήμισι πρέπει να καταλάβει πως υπάρχουν κανόνες που πρέπει να τους εφαρμόζει.

Φυσικά ο Τότης αρνείται να συμμορφωθεί. Εγώ μέχρι χτες νόμιζα πως είναι πολύ μικρός για να καταλάβει αυτά που του λέω ότι δηλαδή με τη γκρίνια δεν θα καταφέρει τίποτα και πως αν κάτι είναι να γίνει θα γίνει χωρίς φωνές και κλάματα ή δε θα γίνει καθόλου.

Χτες λοιπόν μου απέδειξε πως τα παιδιά μεγαλώνουν γρηγορότερα από ότι οι γονείς νομίζουμε.

Μαμά μαμά, γυ'ίσαμε.

Γειά σου αγάπη μου.

Είναι η σει'ά μου τώ'α. Βάλε νικελόντεον.

Τώρα βλέπω κάτι εγώ. Να πας στην κουζίνα αν θες να δεις νικελόντεον.

Βάλε νικελόντεον. Δε θέλω να πάω στη κουζίνα. Θέλω εδώ.

Όχι αγόρι μου, εδώ είναι η σειρά μου τώρα. Πήγαινε μέσα με τον μπαμπά και τον αδελφό σου.

Βάλε νικελόντεον ή θα γκ'ινιάξω.

τα δύο αδελφάκια

Ο μικρός μας ζωγράφισε το πρώτο του ανθρωπάκι. Και για να μην νοιώθει μοναξιά τού έφτιαξε κι ένα αδελφάκι.

και να το καράβι!

 Το καράβι αγκυροβολημένο στο λιμάνι...

  ... και το καράβι έτοιμο να σαλπάρει!

Πάνω από το καράβι υπάρχει ένα διαστημόπλοιο!

Η θέα από το διαστημόπλοιο!

της γης όλα τα πέλαγα

Ο μικρός δεν είναι πια μικρός για να κοιμάται σε κρεβάτι-κούνια και ο μεγάλος είναι αρκετά μεγάλος και δεν χωράει πια στο κρεβάτι του. Οπότε; Αλλαγή κρεβατιών.

Με την ευκαιρία αυτής της αλλαγής κάναμε τράμπα και τα δωμάτια. Πήγαμε οι μεγάλοι στο μεγάλο δωμάτιο (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!) και οι μικροί πήραν κουκέτα και μετακόμισαν στο μικρό.

Το νέο τους δωμάτιο είναι μικρό και δεν χωράει τα γραφεία τους, τις βιβλιοθήκες τους και όλα τα περιττά έπιπλα που είχαν στο μεγάλο. Οπότε η καινούργια διαρρύθμιση είναι απλή και λιτή. Έχει μόνο την κουκέτα και τα χαμηλά έπιπλα με τα παιχνίδια τους. Οι τοίχοι γέμισαν χρώματα και σχήματα με κάδρα, παζλ και ζωγραφιές των παιδιών (και της μαμάς) και το δωμάτιο έγινε ΤΕΛΕΙΟ!

Η τελευταία πινελιά μπήκε με την κουρτίνα που τοποθέτησα στο κάτω κρεβάτι. Κατεβάζουν τα παντζούρια, κλείνουν το μεγάλο φως κι ανεβαίνουν στο κρεβάτι.Αφού τραβήξουν καλά την κουρτίνα να μην φαίνονται από πουθενά ανάβουν το φως-πορτατίφ και παίζουν το καράβι.

Κάθε μέρα τα αγόρια μου σαλπάρουν για της γης όλα τα πέλαγα με καράβι μια φωταγωγημένη κουκέτα!

οι άντρες με τα μαύρα

Αν θυμάμαι καλά, ούτε οι άντρες με τα μαύρα δεν είχαν τέτοιο ύφος...

δεν χτυπάμε, δε μιλάμε όλοι μαζί, δεν ουρλιάζουμε, δε δαγκώνουμε

Στο δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό που πηγαίνει ο Τ. οι δασκάλες κάνουν πολύ καλή δουλειά. Έχω την ίδια άποψη από όταν πήγαινε ο μεγάλος μας γιός και εξακολουθώ να την έχω, ευτυχώς!

Τη Δευτέρα το βράδυ έχουμε ξαπλώσει στο μεγάλο ο Τ. κι εγώ και διαβάζουμε παραμύθια αφού μόλις έχει τελειώσει μια από τις συνηθισμένες σκηνές ουρλιαχτών (ο Τ. ουρλιάζει όταν δεν γίνεται το δικό του, εμείς δεν υποχωρούμε και η όλη φάση είναι λίγο έντονη και κουραστική για όλους. Ευελπιστούμε ότι σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως τα ουρλιαχτά δεν έχουν αποτέλεσμα).


Ομορφιά μου, χρυσαφένιο μου μωρό.

Α'τό είναι το α'κουδάκι.

Σ' αγαπάω πολύ. Η δασκάλα σου σήμερα μου είπε πως είσαι πολύ καλό παιδάκι, την ακούς, δε φωνάζεις. Και τι ωραία που μάζεψες τα παιχνίδια όταν ήρθα να σε πάρω. Είσαι καταπληκτικός!

Ζε χτυπάμε, ζε μιλάμε όλοι μαζί, ζεν ου'λιάζουμε, ζε τσιμπάμε, ζε φωνάζουμε, ζε δαγκώνουμε.

Α, έτσι σας λένε οι δασκάλες στο σχολείο;

Ναι.

Και στο σπίτι τότε γιατί φωνάζεις και ουρλιάζεις;

Μου το είπε η ζασκάλα μου.

Σου είπε η δασκάλα σου να μη φωνάζεις στο σχολείο και να φωνάζεις στο σπίτι;

Ναι.

Καλά, θα έρθω να την ρωτήσω.

Ζε χτυπάμε, ζε μιλάμε όλοι μαζί, ζεν ου'λιάζουμε, ζε τσιμπάμε, ζε φωνάζουμε, ζε δαγκώνουμε. Αλλιώ' η ζασκάλα μας σα πέσει κάτω από το κεφάλι της.

Μάλιστα, κατάλαβα. Και εσύ τα κάνεις όλα όσα λέει η δασκάλα σου;

Ναι, όλα.

Μπράβο το καλό μου το παιδί!

Πάντως καλύτε'α να μην έ'θεις στο σ'ολείο μου.

ο μπαμπάς του Λουκά - ΙV

Αφού έχει απαντήσει στη δασκάλα με την μεγαλύτερη απάθεια του κόσμου πως Λουκάς δεν υπάρχει, γυρνάει σε μένα και μου λέει εμπιστευτικά...


Ο Λουκάς είναι άρρωστος και λείπει.


Πες μου εσύ φίλε αναγνώστη τι θα έκανες στη θέση μου. Και επειδή το σήριαλ "Λουκάς" είχε πολλά επεισόδια, να σε πάω κατευθείαν στο τελευταίο που κορυφώθηκε η ένταση και επήλθε η κάθαρση...


Τι κάνει ο Λουκάς; είναι άρρωστος πάλι ή ήρθε στο σχολείο;

Ο Λουκάς πέθανε!

ο μπαμπάς του Λουκά - ΙΙΙ

Στο σπίτι άνοιξα μια τυχαία συζήτηση σχετικά με το θέμα και του είπα πως έχω την εντύπωση πως δεν έχουν Λουκά στην τάξη. Η απάντηση ήταν πως έχουν Λουκά ο οποίος είναι πολύ συχνά άρρωστος και λείπει.
Μετά από δυο μέρες ξαναπήγα στο σχολείο. Πέτυχα την άλλη δασκάλα του, την κυρία Δέσποινα.


Σας είπε η κυρία Νίκη για το θέμα του Τ. σχετικά με το Λουκά και τον μπαμπά του;

Ποιόν Λουκά; δεν έχουμε Λουκά στην τάξη μας.

Εντάξει αυτό το κατάλαβα. Ο Τ. λέει πως πέθανε ο μπαμπάς του Λουκά και έχει μεγάλο άγχος την τελευταία βδομάδα. Η κυρία Νίκη με ενημέρωσε πως κανένα παιδάκι δεν έχασε το μπαμπά στο σχολείο σας.

Ούτε κάποιο παιδί είναι μονογονεϊκής οικογένειας εκτός από ένα σε άλλο τμήμα που δεν το ξέρει κανείς διότι δεν το λέμε ακόμα.

Για κάποιον λόγο ο Τ. υποστηρίζει πως υπάρχει Λουκάς και πως ο μπαμπάς του πέθανε.

Σας πειράζει να τον ρωτήσω;

Ό,τι νομίζετε. Μήπως όμως είναι καλύτερα να μην είμαι μπροστά;

Όταν η μανούλα είναι μπροστά αισθάνονται ασφάλεια και μιλάνε περισσότερο.

Καλώς.

Τ. έλα εδώ στη μανούλα. Μπράβο. Να σε ρωτήσω κάτι, έχουμε Λουκά στην τάξη μας;

Όχι.


Άφωνη!

ο μπαμπάς του Λουκά - ΙΙ

Μετά από δυο τρεις μέρες βρήκα την ευκαιρία να πάω εγώ να τον πάρω στο σχόλασμα ώστε να μιλήσω στη μία από τις δασκάλες του. Πέτυχα την κυρία Μίκη (Νίκη τη λένε αλλά ο Τ. προτιμά το "Μίκη").


Γειά σας.

Γειά σας. Είστε η μαμά του Τ;

Ναι, πώς πάει το αγοράκι μου;

Μια χαρά. Είναι πολύ καλός. Έξυπνος, λαλίστατος και πολύ καλό παιδί.

Αλλά;

Αλλά τι;

Α, οκ. Νόμιζα πως υπάρχει "αλλά". Η αλήθεια είναι πως έχω εγώ κάτι να σας πω που με έχει αναστατώσει. Ο Τ. μιλάει πολύ για το θάνατο. Ξέρετε, μετά που πέθανε ο μπαμπάς του συμμαθητή του, Λουκά νομίζω τον λένε, μιλάει καθημερινά για το θάνατο και πως αν πεθάνουμε θα πάμε στον ουρανό και θα πέσουμε και θα χτυπήσουμε.

Δεν έχουμε Λουκά.

Δε θα συγκράτησα σωστά το όνομα. Αυτό το παιδάκι που πέθανε ο μπαμπάς του.

Δεν πέθανε κανενός παιδιού ο μπαμπάς.

Σε κάποιο άλλο τμήμα μάλλον και το άκουσε ο Τ.

Κανένα παιδάκι δεν έχασε τον μπαμπά του ή κάποιον άλλο στο σχολείο μας.

Μάλιστα. Δηλαδή το έβγαλε από το μυαλό του;

Τι να σας πω; μην τον μαλώσετε, είναι καλό τα παιδιά να έχουν ζωηρή φαντασία.

Γιατί να τον μαλώσω; απλά έχω εκπλαγεί που το κατάπια αμάσητο.

ο μπαμπάς του Λουκά

Πριν ένα μήνα η μανούλα μου έφυγε για Καλιφόρνια, τετράμηνη επίσκεψη στη μικρή μου αδελφή που αυτές τις μέρες θα γεννήσει την κορούλα της. Αυτό μας αναστάτωσε οικογενειακώς.
Ο Π. που της έχει μεγάλη αδυναμία της κρατούσε μούτρα. Τη μέρα που έφτασε Αμερική και μιλήσαμε στο skype ο Π. καθόταν δίπλα μου στην καρέκλα αλλά με γυρισμένη την πλάτη και δεν της είπε ούτε μία κουβέντα. Περνώντας οι μέρες ηρέμησε λίγο και τώρα πια έχουν σχεδόν καθημερινή επικοινωνία μέσω skype.
Ο Τ. που είναι μικρότερος δεν εκδήλωσε παρόμοια έντονη συμπεριφορά, άλλωστε έχει τα δικά του προβλήματα. Συγκεκριμένα έχει αρχίσει να μιλάει για το θάνατο χωρίς προφανή, σε εμάς τους γονείς του, αιτία. Ένα βράδυ ήταν πολύ ανήσυχος και τον πήραμε στο κρεβάτι μας να κοιμηθεί. Τα ξημερώματα με ξύπνησαν τα κλάματα του. Έβλεπε κάποιον εφιάλτη και έκλαιγε στον ύπνο του. Τον ξύπνησα τρυφερά και τον ηρέμησα με αγκαλιές και φιλιά.

Τ. γιατί κλαις αγόρι μου; είδες εφιάλτη;

Μμμμμ.

Τι; πες μου.

Αν πεθάνουμε θα ανέβουμε στον ουρανό και θα πέσουμε και θα χτυπήσουμε.

Πέθανε αγόρι μου κάποιος στο σταθμό; ο παππούς ή η γιαγιά κάποιου παιδιού;

Πέθανε ο μπαμπάς του Λουκά.


Αν η απάντησή του ήταν μεγάλο σοκ για μένα φαντάζομαι πόσο σοκαρίστηκε ο ίδιος όταν το έμαθε. Αποφάσισα να μιλήσω στις δασκάλες του να δω πως το χειρίζονται για να ακολουθήσω την ίδια γραμμή.

κέικ

Οι μεγάλοι άντρες έχουν πάει να αλλάξουν ένα DVD και εγώ με τον μικρό φτιάχνουμε κέικ πορτοκάλι με σοκολότα.


Μαμά, να φάω λίγο;

Θα φας όταν ψηθεί.

Τώρα θέλω να φάω.

Είπε ο γιατρός πως δεν πρέπει να τρώμε το κέικ πριν ψηθεί.

Εγώ θέλω να φάω τώρα.

Το ξέρω, ο γιατρός όμως είπε πως δεν κάνει να τρώμε το κέικ ωμό. Θα περιμένουμε να ψηθεί και μετά θα σου δώσω.

Τώρα θέλω μαμά.

Ο γιατρός είπε πως αν φάμε το κέικ ωμό μπορεί να αρρωστήσουμε και να μπούμε στο νοσοκομείο.

Θα φάμε τώρα και δεν θα το πούμε σε κανέναν. Εντάξει;!

Όχι εντάξει.

ο πρώτος!

Ο κήπος μας έχει γίνει υπέροχος. Ας είναι καλά οι άντρες μου που κατεβαίνουν 2~3 φορές την εβδομάδα και τσαπίζουν, σκουπίζουν, πετάνε τα σκουπίδια και τα φύλλα, ποτίζουν, ασβεστώνουν και κάνουν όλα όσα χρειάζεται να γίνουν. Στην αρχή ο Π. κατέβαινε με μεγάλη δυσφορία και γκρίνια. Τώρα τελευταία όμως γλυκάθηκε και κατεβαίνει με χαρά. Βέβαια αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον μπαμπά του που συνέχεια τον ενθαρρύνει και τον επαινεί.

Χτες ήρθε και μου είπε ενθουσιασμένος...

Μαμά, είδες τι ωραίος είναι ο κήπος;

Ναι αγόρι μου, πανέμορφος έχει γίνει.

Τον έχω κάνει εγώ και ο μπαμπάς. Α, και ο Τ.

Μπράβο αγάπη μου.

Φυσικά εγώ έκανα πιό πολλά σαν πιό μεγάλος.

Ε, εννοείται.

Είμαι ο πρωτόκολος.

Ο ποιός;

Ο πρωτόκολος, αφού είμαι ο πρώτος γιός.

Α, ο πρωτότοκος εννοείς.

Ναι, αυτός.

όχι πια δάκρυα

Επειδή δεν υπάρχει χειρότερο για μια μάνα από το να προκαλεί σωματικό πόνο στο ίδιο της το παιδί, τον ξαναπήγαμε στο γιατρό. Ο γιατρός κοίταξε με προσοχή το πουλί και μας διαβεβαίωσε πως όλα είναι τέλεια και αποκλείεται να πονάει. Αυτό με καθησύχασε ως ένα βαθμό όμως ο φόβος που αισθάνεται το αγοράκι μου είναι πραγματικός και τόσο έντονος που δεν αρκεί το γεγονός πως δεν υπάρχει σωματικός πόνος. Έτσι με το πατέρα του αποφασίσαμε να κάνουμε άμεσα κάποιες ενέργειες με ειδικούς γιατρούς. Όμως την επόμενη μέρα που έπρεπε να κάνει μπάνιο βρεθήκαμε μπροστά σε μια καινούργια κατάσταση.

Μαμά, θα κάνουμε και πουλί;

Ναι.

Εγώ θα γελάω, δε θα κλαίω. Μόνο θα γελάω.

? Μπράβο αγόρι μου.

Δε θα κλαίω. Θα γελάω.

Σ' ευχαριστώ μωρό μου. Με στεναχωρεί πολύ που πρέπει να στο καθαρίζω με το ζόρι. Είσαι το παιδάκι μου και το μόνο που δε θέλω είναι σε πονάω ή να σε κάνω να φοβάσαι. 

Δε θα κλαίω μαμά, θα δεις.

...

Τι καταπληκτικό παιδί που είσαι!

Είδες μαμά; γελάω.

Είσαι το καλύτερο παιδί του κόσμου. Κατάφερες να διαχωρίσεις τον πόνο από το φόβο. Μπράβο αγόρι μου. Είσαι υπέροχος!

Τελικά η επίσκεψη στο γιατρό, και η ανάγκη του να μην επαναληφθεί,  τον έκαναν να διαχωρίσει τον φόβο από τον πόνο. Τέλος πια δάκρυα. Επιτέλους!

φίμωση

Ο Τ. δεν έχει ξεμπερδέψει ακόμα με το θέμα της φίμωσης. Προχτές τον έκανα μπάνιο και έπρεπε να τραβήξει πίσω το πετσάκι για να πλύνει το περιβόητο πουλί.


Αν πονάς πρέπει να πάμε στο γιατρό να σε δει.

Όχιιιιιι!

Αν δεν είναι πόνος αλλά είναι φόβος πρέπει να το ξεχωρίσεις και να προσπαθήσεις.

Φοβάμαι.

Το ξέρω. Όμως αν είναι φόβος και όχι πόνος πρέπει να προσπαθήσεις. Διαφορετικά πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στο γιατρό να δει το λόγο που πονάς.

Όχι γιατρό, δε θέλω. Εσύ να το κάνεις.

Ούτε εγώ θέλω να πάμε στο γιατρό αλλά ούτε θέλω να στο κάνω με το ζόρι. Πρέπει να ηρεμήσεις και να με αφήσεις να στο φτιάξω. Αν δε με αφήσεις εγώ με το ζόρι δεν ξανακάνω τίποτα, εσύ πονάς κι εγώ στεναχωριέμαι.

Να το κάνεις.

Θα με αφήσεις;

Ναι.


Μετά από μισής ώρας άκαρπες προσπάθειες εγκατέλειψα και τον ρώτησα...


Θα πάμε στο γιατρό, δεν προσπαθώ άλλο διότι δεν μπορώ να καταλάβω αν πονάς ή αν φοβάσαι και δεν θέλω να κάνω τίποτα με το ζόρι.

Πονάω, έχω ένα καλώδιο μέσα στο πουλί μου.

Ένα καλώδιο σαν δαχτυλίδι ή σαν σκοινί ανοιχτό;

Σα δαχτυλίδι μαμά μου.

εφηβεία

Και η ατάκα που σκοτώνει από τον Π. το Θεό...


Μαμά, να ξέρεις, στην εφηβεία τα παιδιά δεν ακούνε τους γονείς τους, κάνουν ό,τι θέλουν και έχουν συνέχεια νεύρα.

Αχα!

Και δεν ακούνε τους γονείς τους.

Το άκουσα αυτό.

Κανέναν δεν ακούνε.

Είναι δύσκολη η εφηβεία, συμφωνώ.

Πότε θα μπω στην εφηβεία; στα 18;

Ναι αγόρι μου, τα 18 είναι μια καλή ηλικία για τη μανούλα να μπεις στην εφηβεία.

υπαρξιακά

Χτες ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο ο Π., ο Τ. κι εγώ κι επιστρέφαμε σπίτι από τα σχολεία τους. Ο Π. με ρωτάει...

Μαμά, γιατί γεννιώμαστε;

...

Δεν εννοώ πως ήρθαμε στη γη. Αν δηλαδή ήρθαμε από τους πιθήκους ή μας έφτιαξε ο Θεός. Αυτό εντάξει ξέρω πως ο καθένας διαλέγει ό,τι θέλει. Εννοώ, γιατί ήρθαμε στη γη. Ποιός ο σκοπός;

Ε... επειδή φτάσαμε και για να μην τα λέμε μέσα στο αυτοκίνητο και σκάσουμε από τη ζέστη, να ανέβουμε πάνω και συζητάμε ευχαρίστως αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Εντάξει;

Ναι μαμά.

Ανεβαίνουμε πάνω, βγάζουμε παπούτσια, βάζουμε τσάντες και σχολικά στη θέση τους, πλένουμε χέρια και καθόμαστε στην κουζίνα να φάμε.

Λοιπόν, τώρα που ο Τ. είναι στη θέση του και ήσυχος, μπορούμε να κουβεντιάσουμε ό,τι θες. Πες μου.

Άσε ρε μαμά, τώρα έχει χελωνονιτζάκια.

Πρώτον, αν κατάλαβα καλά, με σώσανε οι χελώνες;

Δεύτερον, πού έμαθε το παιδί τον Δαρβίνο;

Τρίτον, "διαλέγει ο καθένας ό,τι θέλει" για την προέλευση του ανθρώπου; 

γιατί οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά;

Ερωτήσεις ενός οκτάχρονου.
Ο Π. προχτές αναρωτήθηκε...


Μαμά, γιατί οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά;

Διότι τα παιδιά έχουν ανάγκη κάποιον να τα φροντίζει.

Δεν εννοώ γιατί μας αγαπάτε; αυτό το καταλάβαινω, μας αγαπάτε επειδή είμαστε τα παιδάκια σας. Ούτε λέω εσείς βγάζετε λεφτά κι εμείς όχι. Γιατί δε μας δίνετε λεφτά να μεγαλώνουμε μόνοι μας;

Οι γονείς φροντίζουν τα παιδιά μέχρι τα παιδιά να μπορούν να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους.

Γιατί δηλαδή εγώ δεν μπορώ να φροντίζω μόνος μου τον εαυτό μου; είμαι μεγάλος.

Οι γονείς βοηθούν τα παιδάκια τους να βρουν τη θέση τους μέσα στην κοινωνία. Εσείς δεν γνωρίζετε ακόμα τι είναι ηθικό, τι είναι καλό, τι είναι αποδεκτό στην κοινωνία που όλοι μας ζούμε. Οι γονείς φροντίζουν να σας προετοιμάσουν διότι όλα αυτά, το ηθικό, το καλό, το σωστό, δεν είναι απόλυτες αλήθειες που όλοι συμφωνούν από πάντα και για πάντα ούτε είναι γνώση την οποία έχουμε από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Είναι συμβάσεις και αξίες που διαμορφώνονται σε κάθε κοινωνία ανάλογα με τις συνθήκες και τις εποχές. Παράδειγμα, στα παλιά χρόνια αν έλεγες πως ακούς φωνές μέσα στο κεφάλι σου να σου μιλάνε και να σου λένε τι να κάνεις το πιό πιθανό είναι να σε περνούσαν για μάγισσα και να σε έκαιγαν στην πυρά. Σήμερα το πολύ πολύ να σε πάνε να σε δει γιατρός.

Και;

Και τα παιδάκια λοιπόν μαθαίνουν από τους γονείς τους με αγάπη, στοργή και φροντίδα πως να είναι οι αυριανοί ενήλικες.

Μάλιστα.

Σε κάλυψα.

Νομίζω.

μάτια μου

Χτες, είχα ξαπλώσει με τον μικρό στο κρεβάτι και λέγαμε παραμύθια μέχρι να κοιμηθεί. Φυσικά αντί για παραμύθια κάναμε αγάπες, μελωμένα φιλιά, σφιχτές αγκαλιές και κοιτάγματα στα μάτια. Κάπου εκεί με ρωτάει...


Μαμά, γιατί είναι μαύρα τα μάτια σου;

Έτσι γεννήθηκα αγάπη μου.

Και τα δικά μου τα μάτια είναι μαύρα.

Ναι, πήρες τα δικά μου μάτια.

Όχι! εσύ πήρες τα δικά μου.

Εντάξει, εγώ πήρα τα δικά σου.

Κι ο Π. έχει μαύρα μάτια.

Ναι, κι εσύ και ο Π. πήρατε τα μάτια μου.

Ο μπαμπάς έχει μαύρα μάτια;

Όχι, ο μπαμπάς έχει πράσινα μάτια.

Τα θέλω πίσω.

Ποιά;

Τα μάτια μου.

Εεεε, μη βάζεις τα χέρια σου στα μάτια μου. Δεν είναι τα δικά σου αυτά, είναι τα δικά μου.

Είμαστε στο αυτοκίνητο και οι τέσσερις, εγώ οδηγώ. Σε ένα σημείο έχουμε STOP και κοιτάω δεξιά αριστερά αν έρχεται κάποιος. Ο σύζυγος και συνοδηγός κοιτάει δεξιά και μου λέει...

Φύγε.

Ο μαλάκας να φύγει!

Ναι, βρίζω όταν οδηγώ και ο τρίχρονος αποφάσισε να μας δείξει πόσες όμορφες λέξεις του μαθαίνει η μαμά.

Αγόρι μου, αυτές δεν είναι κουβέντες να τις λένε τα μικρά παιδάκια. Όπως βλέπεις ο Π. δεν λέει τέτοια λόγια. Αυτά είναι κακιές κουβέντες που τις λένε μερικές φορές οι μεγάλοι αλλά τα μικρά παιδάκια δεν είναι ωραίο να τις επαναλαμβάνουν. Εντάξει;

Είμαι μεζάλος!

σεξ!

Ο Π. ρωτάει τον μπαμπά του...

Μπαμπά, εσύ έχεις κάνει σεξ;

Ναι, έχω κάνει.

Μμμμμ. Δε πιστεύω να κάνεις σεξ με τη μαμά μου;

Ναι, κάνω σεξ με τη μαμά.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Σταμάτα. Μη λες τίποτα. Δε θέλω να ξέρω. Μη μου ξαναπείς ποτέ!

Χρόνια πολλά μαμά;!

Σήμερα το πρωί ήρθε το μεγάλο αγόρι στο κρεβάτι, με φίλησε, με αγκάλιασε και μου είπε τρυφερά...

Ξέρεις τι έχεις κολλήσει όταν μιλάς συνέχεια;

Τι;

Μαμαδίαση!

Μου την είπε;!

Γύθειο

η θέα στις επτά το πρωί από το δωμάτιο του ξενοδοχείου

σκηνές μοναδικής ομορφιάς στο εστιατόριο που απολαύσαμε μπουζοπούλα στη σούβλα!

μπάλα - IV

Αν νομίζατε πως το θέμα με τη μπάλα τελείωσε, γελαστήκατε οικτρά όπως εμείς. Προχτές το απόγευμα παρέλαβα ένα σκεπτικό 8χρονο αγόρι.

Τι έγινε αγόρι μου; όλα καλά στο σχολείο;

Ναι μαμά.

Και στο διάλειμμα όλα καλά;

Στο διάλειμμα είχαμε θέματα.

Δηλαδή τι θέματα;

Φέρνουν και τα άλλα παιδιά καπάκι και δε χρειάζονται το δικό μου.

Και;

Δε θέλανε πάλι να παίξω.

Μάλιστα.

Ξέρεις τι έκανα εγώ;

Τι έκανες αγάπη μου;

Τους είπα "εγώ θα παίξω τερματοφύλακας μέχρι τα 3 γκολ. Όποιος έχει αντίρρηση θα τον δείρω".

Και;

Έδειρα μερικούς και έπαιξα.

Μπράβο! Όταν λες "έδειρα μερικούς" τι εννοείς;

Ε, να, όχι ακριβώς έδειρα. Έσπρωξα έναν που δε με θέλει, με έσπρωξε, τον έριξα και έπαιξα.

Είσαι ευχαριστημένος;

Μαμά, εντάξει έπαιξα αλλά τα παιδιά όποτε έτρωγα γκολ με κορόιδευαν "πάλι έφαγε γκολ ο Π, πάλι έφαγε γκολ ο Π."

Σε κοροϊδεύουν επειδή δεν ξέρεις καλά μπάλα. Όμως δε φταις εσύ, αυτοί φταίνε που δεν σε αφήνουν να παίξεις. Όποτε λοιπόν σε κοροϊδεύουν θα τους απαντάς "δε φταίω εγώ που δεν είμαι καλός, εσείς φταίτε που δε με αφήνετε να παίζω πιο συχνά. Όσο περισσότερο παίζω τόσο πιο καλός θα είμαι." Εντάξει;

Ναι. Και μαμά, να σε ρωτήσω κάτι; Αλήθεια είχες δείρει όλα τα αγόρια μέχρι να τελειώσεις το σχολείο;

Δεν είχα δείρει όλα τα αγόρια, δεν ήμουν τρελή να γυρνάω δεξιά αριστερά να μοιράζω μπουνιές. Έδειρα όμως αυτά που μπήκαν στο δρόμο μου, δηλαδή αν κάποιο αγόρι με έσπρωχνε ή με έβριζε ή δε με άφηνε να παίξω, τότε ναι, το ξυλοφόρτωνα. Και επειδή είχα δείρει τα πιο δυνατά αγόρια, από ένα σημείο και ύστερα δε με πείραζε κανείς διότι με φοβόντουσαν.

Μάλιστα.

Το ξύλο είναι το τελευταίο που πρέπει να χρησιμοποιείς όταν διαφωνείς με κάποιον αλλά δεν πρέπει και να φοβάσαι να δείρεις κάποιον.

Ναι, έτσι νομίζω κι εγώ. Να μη φοβάσαι.

Μεγαλώνει το αγόρι μου και μαθαίνει σιγά σιγά να μη φοβάται.

φίμωση

Ήρθε η ώρα του μικρού να υποστεί το μαρτύριο που λέγεται αποκάλυψη βαλάνου λόγω συγγενούς φίμωσης. Η αποκάλυψη έγινε την Παρασκευή το απόγευμα στο ιατρείο του παιδίατρου και ο μικρός ήταν αρκετά ψύχραιμος. Όμως ο πόνος ήταν τέτοιας έντασης και το τσούξιμο τόσο δυνατό που το παιδί έμεινε ακατούρητο για 24 ώρες. Όταν την επόμενη μέρα του έφυγαν τα ούρα παρά τη θέλησή του και κατάλαβε πως δεν πονάει, ανακουφιστήκαμε διότι πιστέψαμε πως τέλειωσαν τα βάσανά του. Όμως η κρέμα που πρέπει να του βάζω για 10 μέρες τον πονάει αρκετά, άσε που κατά την ούρηση αισθάνεται ακόμα δυνατό τσούξιμο. Όλο αυτό τον έχει φρικάρει σε τέτοιο βαθμό που κάθε φόρα που κάνει τσίσα προηγείται δεκάλεπτη υστερία με ουρλιαχτά και κλάματα. Φυσικά το να του βάλω κρέμα είναι ολόκληρη επιχείρηση και πρέπει να τον κρατάμε και οι δύο.

Χτες το βράδυ, γυρνώντας από βόλτα, τον προετοιμάζαμε για όσα πρέπει να γίνουν πριν κοιμηθεί για βράδυ.

Τώρα που θα πάμε στο σπίτι, πριν κοιμηθούμε, πρέπει να βάλουμε κρέμα στο πουλί.

Όχι.

Πρέπει να βάλουμε κρέμα στο πουλί. Ο γιατρός είπε πως αν δεν θέλεις να σου βάλω εγώ θα πρέπει να πάμε να σου βάλει ο γιατρός.

Όχι γιατρό.

Εντάξει. Τώρα που θα πάμε στο σπίτι θα σου βάλω κρέμα εγώ.

Όχι.

Τότε θα πάμε κατευθείαν στο γιατρό. Κρέμα θα βάλουμε οπωσδήποτε.

Όχι γιατρό.

Δε θέλεις να πάμε στο γιατρό;

Όχι.

Όπως θες αγάπη μου, θα πάμε σπίτι. Τι θα κάνουμε στο σπίτι;

Τίτοτα.

Ακολούθησε ο γνωστός πανικός μέχρι να του βάλω την κρέμα. Λίγο απειλές, πολλές αγκαλιές και φιλιά, υποσχέσεις για δώρα βόλτες παγωτά, πολλά ουρλιαχτά και κλάματα, υστερία, φόβος (έχω φρικάρει κι εγώ αλλά αυτός που πονάει και φοβάται είναι το τρίχρονο αγοράκι οπότε αφήνω τη φρίκη μου για αργότερα, όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και ο Τ. μου θα έχει σταματήσει να πονάει).

σ' αγαπάω μέχρι τον ουρανό!

Το μικρό μου το αγόρι (ας τον πούμε Τ), το πολυαγαπημένο μου, έχει αρχίσει τώρα τελευταία να μιλάει αρκετά καθαρά. Προχτές είχαμε ξαπλώσει αγκαλιά στο μεγάλο κρεβάτι να κοιμηθούμε για μεσημέρι.


Τζακ κι 'ασολιά!

Να πούμε τον Τζάκ και τη φασολιά;

Ναι.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα αγόρι που το έλεγαν...

Τζακ.

... και ζούσε με την...

μαμά του.

... με τη μαμά του. Ήταν όμως πολύ φτωχοί. Το μόνο που είχαν ήταν μια...

αζελάδα.

Μπράβο αγόρι μου. Σου έχω πει πόσο πολύ σε αγαπάω;

Ναι.

Σ' αγαπάω μέχρι κει πάνω, τον ουρανό.

Όχι κει πάνω. Τ. είναι ζω, κάτω. Όχι πάνω.

μπάλα - ΙΙΙ

Την επόμενη μέρα το απόγευμα, πάω να πάρω τον μεγάλο γιό (ας τον πούμε Π) από το σχολείο.


Όλα καλά αγόρι μου;

Ναι μαμά.

Πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο;

Πολύ καλά!

Στο διάλειμμα όλα καλά;

Ναι, έπαιξα τερματοφύλακας.

Πώς κι αυτό;

Το πρωί ο μπαμπάς, πριν φύγουμε από το σπίτι, μού έδωσε ένα καπάκι. Στο διάλειμμα είπα στα παιδιά "έχω καπάκι, παίζουμε μπάλα;" Κι έπαιξα μπάλα!

Ουάου, αυτή ήταν τέλεια ιδέα.

μπάλα - ΙΙ

Και γιατί παρακαλώ δεν σε παίζουν τα άλλα παιδιά;

Επειδή δεν είμαι καλός στο ποδόσφαιρο.

Θέλεις να σε πάμε να μάθεις μπάλα;

Όχι. Κάνω πολλά και θα κουράζομαι αν πάω και μπάλα.

Θέλεις τα Σαββατοκύριακα να πηγαίνεις με τον μπαμπά στην αλάνα; να σε μάθει ο μπαμπάς;

Μαμά, δε θέλω να μάθω μπάλα. Δε μου αρέσει. Οι δασκάλες δε μας αφήνουν να φέρνουμε μπάλα στο σχολείο και τα παιδιά παίζουν με καπάκι. Σπρώχνονται, χτυπάνε ο ένας τον άλλο. Δε θέλω να παίζω μπάλα. Απλά θέλω να κάθομαι τερματοφύλακας.

Και δε σε αφήνουν;

Όχι. Μού λένε "θα κάτσει τερματοφύλακας ο Θ. και μετά τα 6 γκολ θα μπεις εσύ". Αφού όλοι το ξέρουν πως στο ποδόσφαιρο 3 γκολ να μπουν είναι πολλά. Κι έτσι δεν έρχεται ποτέ η σειρά μου.

Μάλιστα. Για περίμενε να γυρίσει ο μπαμπάς από τη δουλειά να δούμε τι θα μας πει κι αυτός.

Γυρνάει ο μπαμπάς, θέτουμε το πρόβλημα και ο μπαμπάς συμβουλεύει το αγόρι μας να πείσει τους συμμαθητές του πως πρέπει να μπει τερματοφύλακας με επιχειρήματα. Εγώ που είμαι της κουβέντας αλλά είμαι και του ξύλου πετιέμαι και λέω...

Εγώ ξέρεις τι θα έκανα στη θέση σου;

Τι;

Θα πήγαινα αύριο, θα στεκόμουν ανάμεσά τους και θα έλεγα "Σήμερα θα παίξω τερματοφύλακας για τα πρώτα 3 γκολ. Έχει κανείς αντίρρηση να τον δείρω;"

μπάλα

Κάθε απόγευμα που παίρνω τα παιδιά από τα σχολεία τους τα ρωτάω πως πέρασαν. Όμως, όπως αποδείχτηκε, αυτό δεν είναι αρκετό για να μου πει ο μεγάλος γιός όσα τον απασχολούν. 


Πως πέρασες αγόρι μου στο σχολείο;

Καλά.

Με τους φίλους σου όλα καλά;

Ναι.

Γιατί δεν σε βλέπω τώρα τελευταία να παίζεις με τον Αλ.; Τσακωθήκατε;

Όχι. Ο Αλ. τελευταία παίζει μπάλα στα διαλλείματα.

Κι εσύ τι κάνεις; Παίζεις με τον Χ.;

Όχι. Παίζεις κι αυτός μπάλα.

Κι εσύ τι κάνεις;

Τι να κάνω; κάθομαι και βαριέμαι. Και άμα μπω στην τάξη μου λένε οι δασκάλες να πάω έξω να παίξω. ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΑΙΞΩ;

Τι εννοείς με ποιόν να παίξεις; Γιατί δεν παίζεις κι εσύ μπάλα;

Δεν με παίζουν τα άλλα παιδιά.

Τίτλοι Αρχής

Με λένε Ανοσία και είμαι καλά.

Σκουπίστε στην είσοδο τα μυαλά σας από τις κοινοτοπίες και τις δηθενιές, κρατήστε τις κακίες σας για τον εαυτό σας, περάστε μέσα και απολαύστε.

Από Δευτέρα 22 Απριλίου η Ανοσία ξεκινάει με φουλ πρόγραμμα, πα να πει "θα ποστάρω όταν γουστάρω".