Χτες, είχα ξαπλώσει με τον μικρό στο κρεβάτι και λέγαμε παραμύθια μέχρι να κοιμηθεί. Φυσικά αντί για παραμύθια κάναμε αγάπες, μελωμένα φιλιά, σφιχτές αγκαλιές και κοιτάγματα στα μάτια. Κάπου εκεί με ρωτάει...
Μαμά, γιατί είναι μαύρα τα μάτια σου;
Έτσι γεννήθηκα αγάπη μου.
Και τα δικά μου τα μάτια είναι μαύρα.
Ναι, πήρες τα δικά μου μάτια.
Όχι! εσύ πήρες τα δικά μου.
Εντάξει, εγώ πήρα τα δικά σου.
Κι ο Π. έχει μαύρα μάτια.
Ναι, κι εσύ και ο Π. πήρατε τα μάτια μου.
Ο μπαμπάς έχει μαύρα μάτια;
Όχι, ο μπαμπάς έχει πράσινα μάτια.
Τα θέλω πίσω.
Ποιά;
Τα μάτια μου.
Εεεε, μη βάζεις τα χέρια σου στα μάτια μου. Δεν είναι τα δικά σου αυτά, είναι τα δικά μου.
Μαμά, γιατί είναι μαύρα τα μάτια σου;
Έτσι γεννήθηκα αγάπη μου.
Και τα δικά μου τα μάτια είναι μαύρα.
Ναι, πήρες τα δικά μου μάτια.
Όχι! εσύ πήρες τα δικά μου.
Εντάξει, εγώ πήρα τα δικά σου.
Κι ο Π. έχει μαύρα μάτια.
Ναι, κι εσύ και ο Π. πήρατε τα μάτια μου.
Ο μπαμπάς έχει μαύρα μάτια;
Όχι, ο μπαμπάς έχει πράσινα μάτια.
Τα θέλω πίσω.
Ποιά;
Τα μάτια μου.
Εεεε, μη βάζεις τα χέρια σου στα μάτια μου. Δεν είναι τα δικά σου αυτά, είναι τα δικά μου.
Μιλάει έτσι ο μικρός; How?! When?! Πώς περνάν τα χρόνια;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή@Pan_the_man
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλωνει (-ουμε) σιγά σιγά :)
καλημέρα!! φιλια στην ομορφη οικογένεια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμετα απο τοση απουσια πρεπeι να σας διαβασω μονορούφι :-)
@AVRA
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που σε βλέπω. Όλα καλά; τα παιδάκια σας;
ολα καλα δοξα ο Θεος !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρομαι οταν μπορω να σας διαβαζω, να γυρναω στα παλια λημερια...
φιλια!!!