φίμωση

Ήρθε η ώρα του μικρού να υποστεί το μαρτύριο που λέγεται αποκάλυψη βαλάνου λόγω συγγενούς φίμωσης. Η αποκάλυψη έγινε την Παρασκευή το απόγευμα στο ιατρείο του παιδίατρου και ο μικρός ήταν αρκετά ψύχραιμος. Όμως ο πόνος ήταν τέτοιας έντασης και το τσούξιμο τόσο δυνατό που το παιδί έμεινε ακατούρητο για 24 ώρες. Όταν την επόμενη μέρα του έφυγαν τα ούρα παρά τη θέλησή του και κατάλαβε πως δεν πονάει, ανακουφιστήκαμε διότι πιστέψαμε πως τέλειωσαν τα βάσανά του. Όμως η κρέμα που πρέπει να του βάζω για 10 μέρες τον πονάει αρκετά, άσε που κατά την ούρηση αισθάνεται ακόμα δυνατό τσούξιμο. Όλο αυτό τον έχει φρικάρει σε τέτοιο βαθμό που κάθε φόρα που κάνει τσίσα προηγείται δεκάλεπτη υστερία με ουρλιαχτά και κλάματα. Φυσικά το να του βάλω κρέμα είναι ολόκληρη επιχείρηση και πρέπει να τον κρατάμε και οι δύο.

Χτες το βράδυ, γυρνώντας από βόλτα, τον προετοιμάζαμε για όσα πρέπει να γίνουν πριν κοιμηθεί για βράδυ.

Τώρα που θα πάμε στο σπίτι, πριν κοιμηθούμε, πρέπει να βάλουμε κρέμα στο πουλί.

Όχι.

Πρέπει να βάλουμε κρέμα στο πουλί. Ο γιατρός είπε πως αν δεν θέλεις να σου βάλω εγώ θα πρέπει να πάμε να σου βάλει ο γιατρός.

Όχι γιατρό.

Εντάξει. Τώρα που θα πάμε στο σπίτι θα σου βάλω κρέμα εγώ.

Όχι.

Τότε θα πάμε κατευθείαν στο γιατρό. Κρέμα θα βάλουμε οπωσδήποτε.

Όχι γιατρό.

Δε θέλεις να πάμε στο γιατρό;

Όχι.

Όπως θες αγάπη μου, θα πάμε σπίτι. Τι θα κάνουμε στο σπίτι;

Τίτοτα.

Ακολούθησε ο γνωστός πανικός μέχρι να του βάλω την κρέμα. Λίγο απειλές, πολλές αγκαλιές και φιλιά, υποσχέσεις για δώρα βόλτες παγωτά, πολλά ουρλιαχτά και κλάματα, υστερία, φόβος (έχω φρικάρει κι εγώ αλλά αυτός που πονάει και φοβάται είναι το τρίχρονο αγοράκι οπότε αφήνω τη φρίκη μου για αργότερα, όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και ο Τ. μου θα έχει σταματήσει να πονάει).